......

تا اطلاع ثانوی پستی قرار داده نمیشود

چون اینترنت در دسترس نیست

با تشکر                                                                        

دانلود سیو 100% (Save) بازی Grid 2

بک آپ از سیو خودتون قبل از کپی کردن این سیو بگیرید

ادامه نوشته

دانلود سیو 100% (Save) بازی Remember Me

بک آپ از سیو خودتون قبل از کپی کردن این سیو بگیرید

ادامه نوشته

دانلود سیو 100% (Save) بازی Call Of Juarez Gunslinger

بک آپ از سیو خودتون قبل از کپی کردن این سیو بگیرید

ادامه نوشته

نگاهی به نقش حافظه و تأثیر آن‌ها در کارایی درایوهای SSD

هرکسی براي داشتن سرعت بالا در پاسخگویی و دسترسی به اطلاعات کمترين کاري که انجام مي‌دهد، تهيه يک درایو SSD براي سيستم خود است تا سرعت پاسخ‌دهی سیستم‌عامل و دسترسی به فایل‌های موقت ساخته‌شده توسط نرم‌افزارها و سیستم را افزایش دهد. این مسئله تأثیر بالایی در کارایی دارد و هزینه کردن برای یک درایو SSD در اين مورد به هیچ‌وجه پول دور ریختن نیست.

بسیاری از درایوهای SSD امروزی از کنترلر Sandforce SF-2281 استفاده می‌کنند و درایوهای مجهز به این کنترلر به‌طور عموم کارایی به نسبت مشابهی دارند. چندی پیش یک درایو SSD مجهز به این کنترلر به دستمان رسید که از کنترلری مشابه با نمونه‌های قبلی که بررسی کرده‌بودیم، بهره می‌برد. اما در برخی تست‌ها کارایی آن به شکلی عجیب بسیار پایین‌تر از درایوهای دیگر با کنترلر مشابه بود. پس از کمی جست‌وجو به این مسئله پی بردیم که این درایو از حافظه‌های Asynchronous در ساختار خود استفاده کرده‌است.

Synchronous در برابر Asynchronous
به‌طور معمول، سازندگان درایوهاي SSD در ساختار اين درايوها، دو نوع حافظه Synchronous و Asynchronous را به کار مي‌برند. برای مثال، شرکت OCZ دارای دو مدل Vertex 3 و Agility 3 است که هر دو از یک کنترلر یکسان استفاده می‌کنند و اگر مشخصات فنی آن‌ها را کنار یکدیگر قرار دهید، خواهیددید سرعت خواندن و نوشتن و موارد دیگر تقریباً یکسان است. حافظه استفاده‌شده در هر دو مدل نیز با معماری ساخت 25 نانومتری ساخته‌شده‌اند اما مدل Vertex 3 از حافظه‌های Synchronous و دیگری از حافظه‌های Asynchronous بهره مي‌برند. نحوه عملکرد حافظه‌های Synchronous مشابه حافظه‌های دوکاناله است و می‌تواند اطلاعات را هم در زمان رفت و هم در زمان برگشت سیگنال منتقل کند. این مسئله باعث می‌شود، این نوع حافظه سرعتی حدود 133 مگابایت در ثانیه داشته‌باشد. اما حافظه‌های Asynchronous فاقد چنین قابلیتی بوده و سرعت آن به حدود پنجاه مگابایت در ثانیه محدود می‌شود. البته این اعداد تئوری بوده و در دنیای واقعی به دليل وجود محدودیت‌های مختلف، سرعت نهایی به این میزان نخواهدرسید و نمی‌توان گفت سرعت انتقال اطلاعات حافظه‌های Synchronous دو برابر حافظه‌های Asynchronous است.
اين موارد به اینجا ختم نمي‌شود و یک عامل دیگر نیز در کارایی کلی درایو SSD تأثير دارد و آن، فناوری فشرده‌سازی اطلاعات به‌کار گرفته‌شده در چیپ‌ست Sandforce است. چیپ‌ست Sandforce برای افزایش کارایی در زمان انتقال اطلاعات، عمل فشرده‌سازی را روی آن‌ها اجرا می‌کند. در بسیاری از تست‌های معمول ممکن است، تفاوتی در کارایی دیده‌نشود اما وقتی نوبت به انتقال اطلاعاتی می‌رسد که چندان قابل فشرده‌سازی نیستند، ضعف درایوهای SSD مجهز به حافظه‌های Asynchronous نمایان شده و کارایی به شدت افت می‌کند.

 

مقایسه کارایی
ما دو درایو SSD با ظرفیت 128 گیگابایت، کنترلر Sandforce SF-2281 و اتصال SATA III در اختیار داریم و سازنده هریک اعلام کرده، حداکثر سرعت در زمان خواندن و نوشتن اطلاعات حدود پانصد مگابایت در ثانیه است. سیستم تست مورد استفاده ما نیز به مادربورد Gigabyte F2A85X-UP4، پردازنده AMD APU A5800K، هشت گیگابایت حافظه دوکاناله GSkill با فرکانس 2100 مگاهرتز و منبع‌تغذیه Green GP-1235B مجهز است.
ATTO Disk Benchmark: این نرم‌افزار کارایی خام انواع حافظه‌ها را در زمان انتقال اطلاعات با حجم‌های مختلف نشان می‌دهد و بسیاری از شرکت‌های سازنده حافظه نیز برای نمایش سرعت حافظه‌های خود از اين نرم‌افزار استفاده می‌کنند. در این نرم‌افزار می‌بینیم، هر دو درایو به خوبی عمل کرده‌اند و کارایی بسیار خوب و نزدیک به آنچه سازنده ادعا کرده به نمایش گذاشته‌اند.
HD Tune Pro 5.0: این نرم‌افزار قابلیت‌های متعددی داشته و ما از تست خواندن اطلاعات آن استفاده کردیم. مقدار متوسط سرعت انتقال اطلاعات در درایو Asynchronous تنها اندکی کمتر از درایو Synchronous است و می‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.
Crystal Disk Mark و AS SSD: یکی از مواردی که می‌توان به خوبی ضعف درایو Asynchronous را مشاهده کرد، این دو نرم‌افزار و به‌طور مشخص در تست انتقال اطلاعات Sequential (مداوم و پشت سرهم) و 512K است. در اینجا می‌بینیم، درایو Asynchronous حدود نصف درایو دیگر کارایی دارد. این دو تست جزء مواردی هستند که به خوبی بیانگر ضعف درایو Asynchronous در رويارويي با جریان اطلاعات مداوم و با امکان فشرده‌سازی کم را نمایان می‌کند. تست Copy از نرم‌افزار AS SSD نیز تا حدودی یک موقعیت واقعی را شبیه‌سازی می‌کند و در اینجا نیز شاهد کارایی بیشتر درایو Synchronous هستیم.
PC Mark 7: در این نرم‌افزار از تست Secondary Storage استفاده شد تا امتیاز کسب‌شده در زمان استفاده از هر درایو به دست آید. در اینجا نیز می‌بینیم، درایو Synchronous امتیاز بیشتری را کسب کرده‌است (البته این تست نیز شرایط کاملاً واقعی را به تصویر نمی‌کشد).

نتیجه‌گيري
به وضوح می‌توان دید، درایو SSD که در آن از حافظه‌های Synchronous استفاده شده به راحتی می‌تواند یک درایو مشابه از هر جهت اما مجهز به حافظه‌های Asynchronous را شکست دهد. ممکن است اختلاف قیمت بین دو درایو مشابه با حافظه‌های متفاوت (که گاهی ممکن است به صد هزار تومان هم برسد) وسوسه‌برانگیز بوده و شما را به سمت درایوهایی با حافظه Asynchronous متمایل کند. اما باید گفت، زمانی که ببینید درایو جدید نمی‌تواند رضایت شما را جلب کرده و کارایی آن در حد درایوهای SSD دو سال پیش است، به‌طور حتم خود را سرزنش خواهیدکرد که چرا درایو بهتری را خریداری نکرده‌اید!
اگر باید زمان بیشتری صبر کنید تا بودجه خرید یک درایو Synchronous را به دست آورید، بهتر است همین کار را انجام دهيد و در عوض از کارایی بالای درایو خود حسابی لذت ببرید.

تاریخچه حافظه رم

به طور حتم حافظه یکی از بخش های مهم یک سیستم کامپیوتری ( پس از پردازنده و مادربورد ) محسوب شده و نقش بسزایی را در عملکرد نهایی آن سیستم ایفا می کند.  در این مقاله نگاهی به تاریخچه این قطعه با ارزش خواهیم داشت تا با سیر تکامل آن بیشتر آشنا شویم . ابتدا بگذارید با مفهوم RAM آشنا شویم، RAM ( مخفف Random Access Memory )  یا حافظه با دسترسی تصادفی، یک نوع فرم و دیاگرام نگهداری اطلاعات در کامپیوتر به شمار می رود که به کاربر این اجازه را می دهد تا اطلاعات را در عین حال که به طور مستقیم بر روی سیستم ذخیره می نماید، به صورت تصادفی نیز بتواند در هر لحظه به آن دسترسی داشته باشد. در واقع RAM از تعدادی خانه یا سلول داده ای تشکیل شده است که هر خانه قابلیت نگهداری میزان مشخصی از اطلاعات را داشته و با یک آدرس منحصر به فرد فراخوانی می شود.

 

حافظه يك سيستم همواره به عنوان يك عامل محدود‌كننده كارايی سيستم بر شمرده می شود که اين موضوع به دليل سرعت پايين حافظه (تاخير خواندن و نوشتن از سلول‌هاي حافظه) نسبت به پردازنده است. تمامی اطلاعات به منظور پردازش، ابتدا مجوز ورود به این نوع حافظه را دریافت خواهند کرد چرا که سرعت دسترسی به داده ها در RAM توسط پردازنده مرکزی، بسیار سریعتر صورت می پذیرد . در مقابل برخی دیگر از تجهیزات ذخیره سازی همچون هارد دیسک ها، دیسک های نوری (CD و DVD)، نوار های مغناطیسی و همچنین حافظه های اصلی اولیه ( drum ) عمل خواندن و نوشتن داده ها تنها در یک زمان مشخص و بر اساس یک الگوریتم از پیش تعیین شده صورت می پذیرد که دلیل این محدودیت را می توان ساختار مکانیکی آنها دانست. بنابراین می توان گفت مدت زمان لازم برای دستیابی به داده مورد نظر ( در یک نقطه از حافظه )، بستگی به موقعیت فیزیکی آن داشته و هر چه سطح آن بهینه تر باشد، میزان تاخیر به کمترین میزان ممکن خواهد رسید.

امروزه نیز حافظه RAM به شکل مدارات مجتمعی است که امکان ذخیره سازی اطلاعات به صورت تصادفی را به ما می دهد (البته واژه تصادفی بدان معنا نیست که امکان دسترسی به هر مقدار اطلاعات در هر زمانی ، بدون در نظر گرفتن موقعیت فیزیکی و ترتیب چینش انها وجود دارد). داده هایی که در حافظه RAM قرار می گیرد، قابل حذف بوده و در هر لحظه با اطلاعات جدیدی جایگزین می شوند. در ضمن بروز هر نوع وقفه از جمله قطعی جریان برق می تواند به از بین رفتن داده های نگهداری شده توسط حافظه منجر شود. سال ها پیش و تا قبل از اینکه RAM به طور رسمی به دنیای IT معرفی شود، حافظه هایی همانند SRAM ، OTP و NOR Flash به عنوان حافظه اصلی سیستم در اختیار کاربران قرار می گرفتند که البته از ظرفیت ، سرعت و قدرت بسیار کمی برخودار بودند. اما به واقع در آن سالها نیازی به حافظه های  قدرتمندتر احساس نمی شد و هیچ نرم افزار یا بازی وجود نداشت تا بتواند این قطعه را به شکل موثری محک بزند. یکی از اولین حافظه های RAM در سال 1951 میلای به تولید رسید که تنها چند کیلو بیت ظرفیت داشت ( چقدر قانع ! ) و عرضه آن تا اواخر سال 1970 ادامه پیدا کرد. در آن برهه زمانی، جی فورستر یکی از دانشجویان دانشگاه MIT، نمونه ای از حافظه RAM را که از موادی همچون هسته فریت، مواد فرا مغناطیسی و سرامیک ساخته می شد، تولید کرد.

 

استفاده از هسته فریت سبب می گردید تا اطلاعات بیشتری در یک زمان خاص توسط حافظه نقل و انتقال یابد. بر پایه اطلاعات موجود، این حافظه در بیش از 95 درصد از کامپیوترهای خانگی ( تا سال 1976 ) مورد استفاده قرار گرفت. اگر بخواهیم زمان دقیق رونمایی از اولین RAM جهان را محاسبه کنیم، باید به سال های بین 1945 تا 1954 باز گردیم. در آن زمان Williams Tube در لابراتوار تحقیقاتی خود، موفق به ساخت نوعی حافظه گردید که داده های موجود را به صورت ذرات باردار الکتریکی، بر روی یک لوله اشعه کاتد (این لوله چیزی شبیه به ترانزیستورهای به کار رفته در مانیتورها و تلویزیون های CRT بود) ذخیره می کرد. از آنجائیکه پرتوهای الکترونی قادر به خواندن و نوشتن نقاط مختلف (سلول های داده ای) لوله کاتدی بودند، با عنوان حافظه با دسترسی تصادفی شناخته شدند. این شیوه که با تکیه بر آرایه هایی پیوسته از حلقه های مغناظیسی به فعالیت می پرداخت، تا اواسط سال 1970 ادامه پیدا کرد و سبب گردید تا روند تحقیقاتی بر روی این پروژه سرعت بیشتری پیدا کرده و شرکت های بسیاری تولید انبوه آن را آغاز کنند. در سال 1968، آقای Robert H.Dennard پس از سالها تحقیق و تلاش مستمر توانست حافظه های پویا ( DRAM ) را اختراع نماید. ساختار این حافظه متشکل از 4 الی 6 ترانزیستور بود و تنها یک ترانزیستور برای هر بیت حافظه در نظر گرفته می شد.

 

این ویژگی سبب گردید تا این نوع حافظه ها، از چگالی و سرعت بالاتری نسبت به نسل پیشین خود برخودار شوند . اینتل که در آن زمان قلب تپنده ساخت پردازنده در جهان بود، در فواصل بین 1969 تا 1974 به ساخت انواع تراشه های حافظه پرداخت. از جمله این محصولات می توان به حافظه 1 کیلوبایتی ، چیپ حافظه با کد 1103، چیپ حافظه با کد رمز 1101 و چیپست 1701 با 256 بایت ظرفیت اشاره کرد. شرکت آلمانی  VEB Carl Zeiss  نیز که از سال 1846 با هدف تولید انواع تجهیزات پزشکی، صنعتی و الکتریکی در شهر Jena آلمان تاسیس گردید و در سال 1989 با تولید یک حافظه با ظرفیت 1 مگابیت، خود را به لیست تولید کنندگان حافظه اصلی ملحق نمود. البته اپل کماکان با ساخت  حافظه 1 مگابایتی (در سال 1984)، به عنوان یکی از دارندگان پرسرعت ترین حافظه های RAM در جهان به شمار می آمد. در دهه نود، حافظه های DDR (یا Double Data Rate) وارد عرصه رقابت شدند که از حداکثر فرکانس 400 مگاهرتز پشتیبانی کرده و در کنار نسل اول پردازنده های Pentium 4  و Athlon کمپانی AMD مورد استفاده قرار می گرفتند. اندکی بعد با ورود حافظه DDR2، دیگر خانواده DDR حرفی برای گفتن نداشتند.

 

ظرفیت و فرکانس کاری بیشتر (حداکثر 1066 مگاهرتز) حافظه های رم DDR2 را به یک گزینه ایده آل برای دوستداران کامپیوترهای حرفه ای تبدیل کرد (طبق معمول، چیزهای خوب برای پولدارها است!). و در آخر حافظه های DDR3 که هم اکنون در اختیار بسیاری از کاربران جهان قرار دارند، از سال 2007 به طور رسمی معرفی و جایگزین نسل پیشین خود گردیدند. از مهمترین مولفه های خانواده DDR3، بهینه سازی در بخش ولتاژ (توان مصرفی و کاهش حرارت ) است که سبب گردیده تا این محصولات کارایی فوق العاده ای را در امور مختلف به نمایش بگذارند. پس آنچه که امروز به عنوان حافظه RAM شناخته می شود، برگرفته از همین قطعات قدیمی بوده و مسلما در راه رسیدن به حافظه های امروزی، زمان و هزینه بالایی صرف گردیده است.

نگاهي به پردازنده‌هاي گرافيکي موبايل سري 600 شرکت NVIDIA

 

NVIDIA برای سیستم‌های دسکتاپ تنها به معرفی GTX 680 بسنده کرد. اما در کنار این کارت‌گرافیک، این شرکت فهرست کاملی از پردازنده‌های گرافیکی مخصوص نوت‌‌بوک را نیز معرفی کرد. البته طبق معمول فقط تعدادی از این پردازنده‌های گرافیکی از معماری Kepler استفاده می‌کنند و تعدادی دیگر از آن‌ها، همچنان از معماری Fermi بهره می‌برند.
پردازنده‌گرافیکی که از نسخه موبایل Kepler به صورت رسمی معرفی شد، GK107 نام دارد که دارای 384 هسته CUDA است و در کارت‌گرافیک GTX 660M به کار گرفته شده‌است. با آن‌که تعداد هسته‌های CUDA این پردازنده‌گرافیکی مشابه GTX 580M است اما با توجه به معماری Kepler می‌دانیم که کارایی آن پایین‌تر از GTX 580M خواهدبود. این پردازنده‌گرافیکی مانند نسخه دسکتاپی خود، از تمامی فناوری‌ها و قابلیت‌های آن پشتیبانی می‌کند. NVIDIA برای کارت‌های گرافیکی مخصوص نوت‌بوک دو گروه Performance و Enthusiast را معرفی کرده‌است.

 

 

گروه Enthusiast
طبق روال معمول NVIDIA، برخی مدل‌های قبلی تغییرنام یافته و دوباره عرضه شده‌اند. همان‌طور که در جدول 1 مشاهده می‌شود، GTX 675M و GTX 670M در واقع همان GTX 580M و GTX 570M هستند (البته در GTX 670M فرکانس هسته کمی افزایش یافته‌است). نکته‌ای که در اینجا وجود دارد، نحوه نامگذاری NVIDIA است و به نظر می‌رسد یک جای خالی برای کارتی به نام GTX 680M نیز در نظر گرفته شده‌است!

استفاده از لفظ «حداکثر» در تعداد هسته‌های CUDA کارت‌گرافیک GTX 660M امکان پیش‌بینی میزان کارایی این کارت‌گرافیک را سخت می‌سازد (شاید هم قرار است چند مدل GTX 660M با تعداد هسته‌های CUDA متفاوت عرضه شود).

ادامه نوشته

آشنايي با فناوری کاربردی RAID

کلمه RAID کوتاه‌شده عبارت Redundant Array of Independent Disks (آرایه قابل جایگزینی دیسک‌های مستقل) است. این فناوری در اصل برای افزایش کارایی و ضریب اطمینان در ابزارهای ذخیره‌سازی از طریق ارائه امکان جایگزینی طراحی شد. فناوري RAID برای دستیابی به این هدف از ترکیب چند هاردديسک و تبدیل آن‌ها به یک درایو منطقی واحد استفاده می‌کند. در این سیستم، داده‌ها ميان دو یا چند هاردديسک و بر مبنای پروتکل‌های متفاوتی که سطوح RAID نام دارند، توزیع می‌شود.

ادامه نوشته

بررسی و تست کارایی HD6990 در حالت Crossfire

از آنجا که HD 6990 کارت‌گرافیک مخصوص کمی پولداران! است و قرار دادن دو عدد از اين کارت‌گرافيک در کنار يکديگر کار سختي است، تصمیم گرفتیم در تست Crossfire از يک کارت‌گرافیک شرکت سافایر که یکی از مارک‌های تجاری معروف در این زمینه است در کنار يک کارت‌گرافيک گيگابايت استفاده کنیم (جا دارد در اینجا از همکاری شرکت‌هاي سایبر و آواژنگ نيز تشکر کنیم). این محصولات مانند کارت‌گرافیک مرجع AMD از خنک‌کننده برد مرجع شرکت AMD بهره می‌برد(اینجا با هم دوست هستند، البته فعلاً!). با این موارد، به سراغ بررسی کارایی این کارت‌‌هاي گرافیک در حالت Crossfire می‌رویم. بايد به اين نکته نيز اشاره کنم که درباره مقایسه کارایی HD 6990 و GTX 590 سه ویدئو در وب‌سایت قرار داده‌ايم که در صورت تمایل می‌‌توانید این ویدئو‌ها را مشاهده کنید.

ادامه نوشته

اصطلاحات کامپيوتري (بخش دوازدهم)

PCH

مخفف: Platform Controller Hub

کاربرد: مادربورد

توضیحات: PCH جهت هماهنگی بیشتر بین پردازنده و چیپ ست پل شمالی در مادربوردها استفاده می گردد، و تمام تغییرات اعمال شده روی پردازنده از طریق آن کنترل می شود. این فناوری به صورت انحصاری در اختیار شرکت اینتل است و برای اولین به نام رمز Ibex Peak و در جهت رفع مشکلات احتمالی پیچیده در روند کاری پردازنده و مادربورد استفاده گردید. پل شمالی و پل جنوبی در گذشته برای هماهنگی در عملکرد، هیچ کنترلری نداشته و همین امر سبب بروز مشکلاتی در روند کاری قطعات می گردید. کنترلر PCH وظیفه کنترل پردازنده و تجهیزات ورودی و خروجی را برعهده دارد. این کنترلر در 3 دسته شامل Server ،Desktop و Mobile تولید می گردد. چیپ ست P67 اینتل برای پردازنده های سندی بریج، در زمان عرضه دچار مشکلی در شناسایی درایوهای متصل به پورت SATA 3 بود که این موضوع زیانی 1 میلیارد دلاری برای شرکت اینتل در برداشت (مبلغ 300 میلیون دلار از این مبلغ صرف طراحی مجدد PCH گردید). تنها دلیل این مشکل عدم کنترل مناسب روی تجهیزات ورودی و خروجی و ارتباط آنها توسط پل جنوبی بود.

ICH

مخفف: I/O Controller Hub

کاربرد: مادربورد

توضیحات: کنترلر مختص تجهیزات ورودی و خروجی در مادربوردها که از سال 1999 و با معرفی چیپ ست پل شمالی 810 شرکت اینتل، روی مادربوردها نصب گردید. اولین نسخه از ICH جهت کنترل گذرگاه اسلات PCI مورد استفاده قرار گرفت. تاکنون ده نسخه از این کنترلر معرفی گردیده است و آخرین کنترلر با نام ICH10 در سال 2008، همزمان با تولید چیپ ست P45 با کد رمز Eaglelake توسط شرکت اینتل ارائه شده است. این رابط می تواند با سرعت 10 گیگابیت در ثانیه توطی رابط DMI، اطلاعات را به پل شمالی منتقل کند. در صورتی که حافظه فلش را به پورت USB مادربورد متصل کنید، قابلیتی به نام Turbo Memory را نیز می توانید فعال کنید. این قابلیت، از حافظه فلش به عنوان حافظه کمکی استفاده می کند و توسط کنترلر ICH امکان پذیر گردیده است. همچنین استفاده از نسخه دهم ICH سبب بارگذاری کمتر و در نتیجه کاهش مصرف توان برای پردازنده می شود. از دیگر قطعات جانبی قابل پشتیبانی توسط کنترلر ICH می توان به شش اسلات PCI-E، شش پورت نسخه دوم SATA، کارت صدای مجتمع با کیفیت HD، پشتیبانی از eSATA، پورت شبکه گیگابیتی و دوازده پورت نسخه دوم USB اشاره کرد.

DMI

مخفف: Direct Media Interface

کاربرد: مادربورد

توضیحات: مادربوردها به دو قسمت تقسیم می شوند. پل شمالی که وظیفه کنترل پردازنده، حافظه، پورتهای پنل پشتی مادربورد و توزیع توان بین قطعات را بر عهده دارد. پل جنوبی وظیفه کنترل پورت های ساتا و کارتهای جانبی مانند کارت گرافیک را بر عهده دارد. برای ارتباط ما بین این دو بخش از مادربورد از DMI استفاده می گردد. در سال 2004 و برای اولین بار در چیپ ست های سری 9XX شرکت اینتل، کنترلر DMI برای ایجاد یک رابطه سخت افزاری مابین پل شمالی و پل جنوبی مورد استفاده قرار گرفت. آخرین نسخه از این چیپ ست که موسوم به DMI 2.0 است، در سال 2011 و همزمان با عرضه چیپ ست 1155 معرفی شد. سرعت رابط DMI نسخه دوم 20 گیگابیت در ثانیه است. این به معنی انتقال اطلاعات از پل شمالی به جنوبی و بالعکس، با سرعت 20 گیگابیت در ثانیه انجام می شود که این موضوع باعث جلوگیری از تاخیر در انتقال اطلاعات می شود.

اصطلاحات کامپيوتري (بخش یازدهم)

Cold Bug

اورکلاکرهای حرفه ای برای دستیابی به فرکانس بالای پردازنده، نیاز به مقابله با حرارت تولیدی توسط پردازنده ها دارند. این حرارت توسط نصب کانتینر و استفاده از نیتروژن مایع، یخ خشک و به ندرت از هلیوم مایع کنترل می گردد، اما دمای مواد نامبرده، به ترتیب 190، 78.5 و 260 درجه سانتیگراد زیر صفر است و همه پردازنده ها قادر به فعالیت در این دما نیستند. شرکت های سازنده پردازنده (AMD ،Intel و Nvidia) همواره از طریق نصب سنسور حرارتی در پردازنده ها و قرار دادن میزان حداقل برای دمای قابل تحمل، پردازنده را از فعالیت در شرایط سخت باز می دارند. هنگامی که پردازنده در این شرایط فعالیت خود را قطع کند، به اصطلاح Cold Bug رخ داده است. این میزان در پردازنده های شرکت اینتل حداقل 40 درجه سانتیگراد زیر صفر و در پردازنده های AMD نیز حداقل 260 درجه سانتیگراد زیر صفر است. البته میزان دقیق دمای Cold Bug برای هر پردازنده، شامل پردازنده مرکزی و گرافیکی متفاوت است. مهمترین دلیلی که سبب جلوگیری از ثبت رکورد فرکانس پردازنده های شرکت اینتل می گردد، دمای حداقل 40 درجه سانتیگراد است که برای ثابت نگاه داشتن پردازنده در فرکانس بالا کافی نیست. همچنین جهت کنترل دقیق دما، بهتر است از ترمومتر استفاده کنید.

USB

مخفف کلمات Universal Serial Hub است و به عنوان رابط استاندارد در تجهیزات دیجیتال مورد استفاده قرار می گیرد. تاکنون سه نسخه از این رابط پر طرفدار منتشر شده است که شامل نسخه های 1.1، 2.0 و 3.0 می شود. اولین نسخه این رابط در سال 1994 و در یک همکاری موفق آمیز با حضور شرکتهای بزرگ جهان فناوری مانند اپل، مایکروسافت، اینتل، اچ پی، NEC و LSI شکل گرفت. نسخه اول رابط USB در همین سال و با سرعت انتقال 1.5 مگابیت در ثانیه معرفی و قطعات مجهز به این رابط، به سرعت وارد بازار گردیدند. به دلیل همکاری گسترده شرکتهای بزرگ فناوری در ساخت و تولید تجهیزات مجهز به رابط USB، استفاده از این تجهیزات به سرعت فراگیر گردید. استفاده از پورت USB در مادربوردها توسط کنترلر UCHI ساخت شرکت اینتل محقق گردید. نسخه دوم پورت و تجهیزات USB در سال 2000 و توسط شرکتهای NEC، فیلیپس و مایکروسافت، و جهت دستیابی به سرعت انتقال بیش از 12 مگابیت در ثانیه تولید گردید. نسخه سوم نیز در سال 2008 و با سرعت انتقال 120 مگابیت در ثانیه وارد دنیای تجهیزات دیجیتال شد. البته شرکت های توسعه دهنده پورت USB نسخه سوم، سرعتی معادل 4.8 گیگابیت در ثانیه را اعلام کردند، اما هیچ گاه نتوانستند این نرخ انتقال را به واقعیت تبدیل کنند!  ولتاژ و آمپراژ معمول در رابط USB به میزان 5 ولت و 1.5 آمپر است.

Turbo Boost

فناوری انحصاری شرکت اینتل که برای اولین بار در معماری Nehalem  پیاده سازی گردید. پردازنده های سری Core i5 و Core i7 از این فناوری پشتیبانی می کنند. توربو بوست سبب افزایش خودکار فرکانس پردازنده در شرایط سخت کاری می شود و در این حالت تمام هسته های پردازنده، دچار افزایش فرکانس شده تا روند عملکرد کامپیوتر، دچار مشکل نگردد. میزان افزایش فرکانس طبق الگوی خاصی برنامه ریزی شده است و به میزان 133 مگاهرتز در هر مرحله، فرکانس را افزایش می دهد. در اوج فشار کاری در تمام پردازنده های Core i5 و Core i7، این میزان در تعداد هسته پردازنده ضرب می شود. به عنوان مثال پردازنده Core i5-2500K دارای چهار هسته است و در بالاترین حالت Turbo Boost به فرکانس 3.7 (3.3 استاندارد) دست می یابد، و این میزان در پردازنده های شش هسته ای به 798 مگاهرتز می رسد. البته با توجه به افزایش فرکانس، نیاز به افزایش ولتاژ نیز وجود دارد. اینتل به همین دلیل از کنترلر توان برای این منظور استفاده می کند و توان مصرفی را در حداکثر میزان 95 وات، ثابت می کند. فناوری Turbo Boost پس از راه اندازی سیستم عامل فعال گردید و در مواقع لزوم، به سرعت وارد عمل شده و کمبود سرعت پردازشی را جبران می کند.

اصطلاحات کامپيوتري (بخش دهم)

Buffer

بافر یا حافظه میانی، در تمام تجهیزاتی که نیاز به پردازش دارند، وجود دارد. بافر وظیفه یکسان سازی و متعادل کردن سرعت پردازش های متفاوت را بر عهده دارد. به عنوان مثال در هارددیسک ها، حافظه بافر وظیفه یکسان سازی سرعت انتقال اطلاعات از کامپیوتر به هارددیسک و بالعکس را بر عهده دارد. قطعات و تجهیزات مورد استفاده در هر کامپیوتر متفاوت است و این اختلاف، روند انتقال اطلاعات را بدون وجود بافر، مختل می کند. به عنوان مثال جهت انتقال یک فایل 200 مگابایتی از هارددیسک به یک هارددیسک دیگر، ابتدا این فایل به حافظه منتقل می گردد، سپس وارد پردازنده شد و عملیات پردازش جهت انتقال به هارددیسک صورت می پذیرد. اما پهنای باند حافظه و پردازنده متفاوت بوده و این امر سبب تداخل در انتقال فایل می گردد و وجود حافظه نهان (Cache) در پردازنده و حافظه بافر در هارددیسک از بروز اختلال جلوگیری می کنند. در کل حافظه بافر یک حافظه میانی بوده و امر انتقال اطلاعات به صورت مستقیم از طریق آن انجام می گیرد. اطلاعات در هر مرحله وارد بافر شده و سپس به مقصد منتقل می شود. یک مثال ساده در خصوص اهمیت بافر در انتقال اطلاعات: به عنوان مثال قصد انتقال یک فایل از هارددیسک داخلی به هارددیسک پرتابل را داریم، در حین امر انتقال قصد اجرای یک بازی نیز داریم، در این حالت پردازنده و حافظه های تحت فشار قرار گرفته و در صورتی که حافظه بافر وجود نداشته باشد، سرعت انتقال اطلاعات با توجه به وابسته بودن به پردازنده و رم، به شدت افت کرده و حتی روند انتقال قطع می گردد. وجود حافظه بافر، وابستگی به پردازنده و رم را از بین می برد و در صورتی که این حافظه وجود نداشته باشد، هنگام انتقال اطلاعات تنها باید به صفحه نمایش خیره می شدیم!

Router

تمام داده های ارسالی در شبکه های محلی توسط Router به مقصد ارسال می گردند و مسیریاب ها وظیفه کنترل ارسال و دریافت اطلاعات را به مسیرهای صحیح بر عهده دارند. مسیریابی همراه با مشکلاتی مانند عدم آمادگی ماشین مقصد جهت دریافت بسته داده، عدم تطبیق آدرس ماشین مقصد، حجم بالای بسته داده، ترافیک سنگین در شبکه و ... است و برای حل این مشکل از الگوریتمهایی مانند روش سیل آسا، الگوریتم LS و الگوریتمهای DV استفاده می شود. مسیریابها جهت اسال و دریافت بسته های حاوی داده، از اطلاعات مربوط به توپولوژی ها و ترافیک لحظه ای شبکه بهره می گیرند و به همین دلیل نیاز به سخت افزار جهت پردازش این مراحل دارند. از این رو روترها مجهز به پردازنده مرکزی و حافظه هستند و با توجه به نوع شبکه و تعداد ماشین های موجود، از سخت افزار متفاوت (قدرتمندتر یا ضعیفتر) بهره می برند. در بخش نرم افزاری نیز در روترهای خانگی و در شبکه های محلی (LAN) از یک رابط کاربری و در شبکه های با تعداد بالای ماشین های مبدا و مقصد، وهمچنین در سرورها، از سیستم عامل نیز در کنار این رابط استفاده می شود.

Cache

حافظه نهان موجود در پردازنده ها است و وظیفه سرعت بخشیدن به امر پردازش را بر عهده دارد. در این حافظه آدرس دستورالعملهای قبل و بعد از دستورالعمل در حال پردازش نگهداری می گردد تا در صورت نیاز، با حداکثر سرعت و در کمترین زمان ممکن در اختیار پردازنده قرار گیرد. حافظه نهان در پردازنده ها هم اکنون 16 مگابایت برای قدرتمندترین پردازنده ساخت شرکت AMD است. پیچیدگی معماری حافظه نهان بسیار زیاد است و قیمت یک پردازنده با میزان حافظه تنها 1 مگابایت بیشتر، اختلاف زیادی با پردازنده های دیگر دارد و البته این پیچیدگی تاثیر بسیار زیادی در راندمان نهایی پردازنده و در کل سیستم خواهد داشت. البته یافتن آدرس دستورالعملها توسط پردازنده ها در معیار نانو ثانیه انجام می گرد، اما به علت تعداد بالای دستورالعمل ها و پردازش های در حال اجرا، میزان تاخیر در پردازش توسط کاربران قابل محسوس است. این حافظه توسط کاربران قابل کنترل نیستند و اورکلاک پردازنده نیز تغییری روی آن ایجاد نمی کند.

اصطلاحات کامپيوتري (بخش نهم)

HDMI

مخفف High Definition Multimedia Interface بوده و در سال 2003، طی یک پروژه عظیم و همکاری شرکت های سونی، هیتاچی، فیلیپس، توشیبا، Thomson، Silicon Image و Matsushida پایه گذاری گردید. هدف از تولید این استاندارد جدید، ارتقا کیفیت ضبط و پخش تصاویر و فیلم ها بوده و در کنسول های بازی (PS3 و XBOX 360) ، پلیرهای خانگی (سینمای خانگی) و کامپیوترهای شخصی مورد استفاده قرار گرفته است. هم اکنون اکثر محصولات کامپیوتری به خروجی HDMI جهت پشتیبانی از کیفیت پخش HD مجهز هستند. یکی از دلایل موفقیت استاندارد HDMI، کوچک بودن خروجی آن و عدم نیاز به اتصال از طریق پیچ (مانند DVI و D-Sub) بوده که استفاده از ان را راحت و سریع کرده است. هم اکنون استاندارد HDMI 1.4a، آخرین نسخه از این پورت است که در محصولات صوتی و تصویری جدید و مدل های جدید کارت های گرافیکی دیده می شود. همچنین قابلیت پخش تصاویر سه بعدی و صدای 8 کاناله از طریق استاندارد HDMI میسر گردیده است. هم اکنون 1100 شرکت از HDMI در محصولات خود بهره می برند و دو میلیارد دستگاه مجهز به خروجی HDMI توسط کاربران در سراسر جهان، مورد استفاده قرار می گیرد. کیفیت پخش تصاویر از 480P تا حداکثر 2160P قابل پشتیبانی است که هم اکنون استاندارد 1080P توسط اکثر لوازم مجهز به خروجی HDMI مورد استفاده قرار می گیرد. نرخ انتقال در استاندارد HDMI نسخه 1.4a در حدود 10.2 گیگابیت در ثانیه و فرکانس آن معادل 340 مگاهرتز است. اتصال به خروجی HDMI در لوازم الکترونیکی از طریق کابل 19 رشته ای (19 پین) با پروتکل انتقال اطلاعات TMDS صورت می گیرد. خروجی HDMI برای اولین بار در کارت های گرافیک سری GTX 200 شرکت انویدیا و سری 3000 شرکت ATI مورد استفاده قرار گرفت.

DVI

مخفف کلمات Digital Visual Interface بوده و در سال 1999 جایگزین استاندارد D-Sub گردید. برخلاف رابط HDMI، اتصال کابل DVI به تجهیزات تصویری از طریق اتصال به صورت پیچ صورت می گرفت و از طرفی اندازه بزرگ خروجی و کابل آن، استفاده از آن را در تجهیزات همراه را غیر ممکن کرد. البته این به معنی عدم استفاده از این رابط ویدیویی در پخش کننده های تصویری نیست، بلکه به  معنی عدم رواج عمومی آن در این محصولات است. هم اکنون تمام صفحه نمایش های کامپیوترهای شخصی به این خروجی ویدیویی مجهز هستند. ساختار پورت و کابل DVI به صورت 29 رشته سیم (29 پین) است که می تواند انتقال اطلاعات را با سرعت 3.96 گیگابیت در ثانیه انجام دهد. اختراع و تولید رابط ویدیویی DVI توسط شرکت Silicon Image و در سال 1999 صورت پذیرفت و در همین سال در اختیار شرکت های فعال در حوزه صفحه نمایش قرار گرفت.حداکثر تفکیک پذیری قابل پشتیبانی برای این رابط 1200×1920 پیکسل بوده و  فرکانس کاری آن 400 مگاهرتز است.

D-Sub

مخفف کلمات D-Subminiature است که در سال 1952 و توسط شرکت Cannon تولید گردید. حرف D در ابتدای نام این رابط، بدلیل ساختار D مانند آن است. تاکنون نسخه های فراوانی از این رابط تولید گردیده که تنها سه نمونه در کامپیوترهای شخصی مورد استفاده قرار گرفته اند، که شامل نسخه DB9 (تشکیل شده از 9 رشته سیم در دو ردیف)، نسخه DE15 (تشکیل شده از 15 رشته سیم در سه ردیف)  و در نهایت نسخه DB23 (تشکیل شده از 23 رشته سیم در چهار ردیف) است. از نکات قابل توجه، میزان آمپراژ و ولتاژ عملیاتی این رابط است که قادر به پشتیبانی از شدت جریان 40 آمپر و ولتاژ 13500 ولت است! رابط D-Sub برای اولین بار به عنوان خروجی تصویری در کامپیوترهای شخصی در Commodore 64 و سپس در Amiga تعبیه گردید. البته اولین استفاده عمومی از آن در کنسول بازی Atari 2600 بود. خروجی D-Sub مورد استفاده در Atari 2600 از نوع DE9 و در کامپیوترهای شخصی کومودور 64 و آمیگا از نسخه DB23 بوده است.

تاثیر فناوری SLI بر کارایی سیستم

ما هم مثل شما وقتی به بازار کامپیوتر می‌روبم و کارت‌های گرافیک گران قیمت را پشت ویترین مغازه‌ها می‌بینم حسابی دلم آب می‌شود! کارت‌های‌گرافیک قدرتمند می‌توانند تمام بازی‌های امروزی را با حداکثر کیفیت اجرا کرده و با داشتن یکی از آنها می‌توان حسابی به دوستان و آشنایان فخرفروشی کرد.
اما روش‌هایی هم هست که می‌توان این کارت‌های قدرتمند و گران قیمت را پشت سر گذاشت. آن هم نه با خرید یک کارت‌گرافیک قوی‌تر، بلکه با انجام یک حرکت تیمی و استفاده از دو کارت‌گرافیک میان قیمت در حالت SLI یا CrossfireX که هریک از آنها در رده محصولات میان قیمت قرار می‌گیرد.
در چند ماه اخیر مدل‌های مختلفی از کارت‌های گرافیک به دستمان رسید و این اواخر نیز دو مدل از کارت‌های گرافیک GTS 450 و GTX 460 برای انجام تست برایمان ارسال شد. ما هم فرصت را غنیمت شمرده و تصمیم گرفتیم آنها را در حالت SLI در کنار هر قرار داده و ببینیم آیا می‌توانند برادران بزرگتر خود را از پای در آورند یا خیر.
جدول زیر مشخصات فنی کارت‌های‌گرافیک که در چند ماه اخیر مورد بررسی قرار گرفته و دو کارت‌گرافیک GTS 450 و GTX 460 را نمایش می‌دهد.

قبل از هر چیز بهتر است نگاهی به نمودار مقایسه قیمت و کارایی بیاندازید تا دید بهتری برای مقایسه کارت‌های‌گرافیک این مقاله داشته باشید (قیمت حدودی هستند). (این قیمت ها ممکن است در زمان انتشار مقاله تغییر کند)

ادامه نوشته

هر آنچه بايد درباره منبع‌تغذيه بدانيد

آغاز داستان
PSU يا همان Power Supply Unit در حقيقت قلب و بخش اصلي يك سيستم كامپيوتري است كه توان موردنياز اجزاي ديگر سيستم مانند پردازنده، هاردديسك، حافظه و ديگر قطعات را تأمين مي‌كند. اگر منبع‌تغذيه به هر دليلي قادر به تأمين توان موردنياز نباشد، هيچ قطعه‌ا‌ي در سيستم به درستي عمل نخواهدكرد. البته در برخي مواقع اين احتمال وجود دارد كه عدم توليد توان توسط منبع‌تغذيه به واسطه صدمه ديدن وسايل ديگر باشد. به هر حال، هنگام خريد سيستم، كاربران بايد نخست يك منبع‌تغذيه مناسب خريداري كرده، سپس ديگر اجزاي سيستم را تهيه كنند. حال اين‌كه متأسفانه در بيشتر مواقع برعكس اين مسئله اتفاق مي‌افتد و كاربران اغلب نخست قطعات ديگر را خريداري مي‌كنند و در انتها باقيمانده پول خود را صرف خريد منبع‌تغذيه مي‌كنند. اگر شما نيز جزء اين دسته از كاربران هستيد. ما مطمئنيم كه پس از خواندن اين مقاله نظرتان عوض خواهدشد. در مجموع، اين مقاله مختص كاربراني كه به اهميت نقش منبع‌تغذيه در سيستم پي نبرده‌اند، نيست، بلكه با توجه به اطلاعات ارزشمندي كه در ادامه ارائه خواهيم‌كرد، به‌طور قطع اين مقاله براي كاربران حرفه‌ا‌ي نيز جالب خواهدبود.

در آغاز مقاله، اساس تبديل توان را شرح خواهيم‌داد و به‌طور مختصر مراحل مختلفي را كه يك منبع‌تغذيه براي تأمين توان طي مي‌كند، بررسي خواهيم‌کرد و در پايان نيز نگاهي به محافظ‌هاي منبع‌تغذيه خواهيم‌داشت.

ادامه نوشته

بررسی فنی چیپ ست Z68

چيپ‌ست‌هاي P67 و H67 اينتل
قبل از اين‌كه به بررسي ويژگي‌هاي چيپ‌ست جديد بپردازيم، اجازه دهيد درباره ويژگي‌هاي چيپ‌ست‌هاي قبلي صحبت كنيم. همان‌طور كه مي‌دانيد، اگر قصد استفاده از پردازنده‌گرافيكي مجتمع درون پردازنده داشته‌باشيد، بايد مادربوردي مبتني بر چيپ‌ست H67 تهيه كنيد. متأسفانه اين چيپ‌ست اجازه اوركلاك پردازنده و حافظه سيستم را نمي‌دهد و كاربر تنها مي‌تواند پردازنده‌گرافيكي مجتمع درون پردازنده را اوركلاك كند. در حالي كه چيپ‌ست P67 اجازه اوركلاك آن‌ها را مي‌دهد اما قادر به استفاده از پردازنده‌گرافيكي مجتمع درون پردازنده نيست. بنابراين اگر قصد داشته‌باشيد از پردازنده‌گرافيكي مجتمع درون پردازنده استفاده كنيد، بايد قيد اوركلاك و افزايش كارايي سيستم را بزنيد و بالعكس، اگر قصد داريد پردازنده يا حافظه سيستم را اوركلاك كنيد، بايد پردازنده‌گرافيكي مجتمع را کنار بگذاريد. اينتل با اين شيوه طراحي با دست خود اوركلاكرها را مجبور به استفاده از پردازنده‌گرافيكي شركت‌هاي ديگر همچون «NVIDIA» و «AMD» به جاي پردازنده‌گرافيكي مجتمع خود كرده‌است. شايد بسياري از اين كاربران به قدرت يك كارت‌گرافيكي مجزا نياز نداشته‌باشند اما براي اين‌كه بتوانند پردازنده ‌يا حافظه سيستم را اوركلاك كنند، بايد يک كارت‌گرافيكي مجزا خريداري كنند.
اما موضوع به اين سادگي نيست. ويژگي Quick Sync اينتل را به خاطر داريد؟ در معماري پردازنده‌هاي Sandy Bridge بخشي به نام Quick Sync وجود دارد كه در حقيقت يك شتاب‌دهنده سخت‌افزاري است و ويرايش و تبديل فايل‌هاي ويدئويي را نسبت به ديگر پردازنده‌ها بسيار سريع‌تر انجام مي‌دهد. اين ويژگي تنها زماني قابل دسترس است كه از پردازنده‌گرافيكي مجتمع درون پردازنده استفاده شود. در نتيجه، اگر قصد استفاده از Quick Sync را داشته‌باشيد، بايد از چيپ‌ست H67 استفاده كنيد كه متأسفانه فاقد قابليت اوركلاك است. به عبارت ساده‌تر يا بايد از اوركلاك پردازنده ‌صرف‌نظر كنيد يا از ويژگي بسيار جذاب Quick Sync. تصور مي‌كنم، اكنون شما نيز در دو راهي انتخاب بين چيپ‌ست P67 و H67 گير افتاده‌ايد؟! خوب؛ راه‌حل اين مشکل چيست؟

 

چيپ‌ست سري Z68
از نظر معماري، چيپ‌ست Z68 تفاوت چنداني با H67 ندارد. اين چيپ‌ست داراي خروجي‌گرافيكي است و توانايي استفاده از پردازنده‌گرافيكي مجتمع درون پردازنده‌هاي Sandy Bridge را دارد. Z68 از نظر تعداد مسير‌هاي PCI-E، پورت‌هاي SATA و USB به‌طور دقيق مشابه H67 است. اما آنچه موجب وجه تمايز بين Z68 با H67 شده، پشتيباني از قابليت اوركلاك براي پردازنده، حافظه و پردازنده‌‌گرافيكي مجتمع درون پردازنده است. به عبارتي ديگر، Z68 تمامي نقايص H67 را برطرف كرده‌است.‌

چيپ‌ست Z68 نسبت به P67 اندكي گران‌‌تر است. از اين رو ، اين احتمال وجود دارد كه همه مادربوردهاي مبتني بر چيپ‌ست Z68 داراي خروجي گرافيكي نباشند. زيرا سازندگان مادربوردها براي استفاده از نرم‌افزار Virtu شركت Lucid كه به منظور مديريت خروجي گرافيكي است، بايد هزينه‌ا‌ي حدود پنج دلار پرداخت كنند. اكنون اجازه دهيد، به بررسي ويژگي‌هاي جديد اين چيپ‌ست بپردازيم.

 

ادامه نوشته

اصطلاحات کامپيوتري (بخش هشتم)

Z-buffering 

به طور معمول، حافظه گرافیکی رنگ های مربوط به هر پیکسل را در خود ذخیره می کند . اما با استفاده از Z-Buffering حافظه کارت گرافیک با ذخیره کردن موقعیت ها در محور Zها (عمق تصویر) سرعت پردازش کردن تصاویر را در زمانی که کارت گرافیک در حال شناختن و تعبیه کردن مکان اشیا (Object) صفحه یا به عبارت واضح تر در حال شناختن موقعیت آنها نسبت به هم و چگونگی پشت هم قرار گرفتن اشیا است، بیشتر می کند و بر عکس در صورتی که از Z-Buffering استفاده نشود محاسبات زیادی برای پیدا کردن موقعیت دقیق و درست اشیا و طرز قرار گرفتشان نسبت به یکدیگر صرف کند.

OpenGL 

OpenGL یک رابط برنامه نویسی (‌API) است که بازی ها با استفاده از این زبان دستورات خود را برای کارت گرافیک ارسال می کنند و درایور این دستورات را به دستورالعمل های قابل فهم برای پردازشگر گرافیکی تبدیل می کند . در کل بازی هایی که با استفاده از API های مشخص مانند OpenGL نوشته شده باشند نیازی به درایور های خاص برای اجرای آن ها روی اکثر کارت های گرافیک نیست. OpenGL 4.2 آخرین نسخه ارائه شده از این زبان برنامه نویسی است که مدتی قبل معرفی گردید. این زبان برنامه نویسی جهت بهینه سازی عملکرد کارت های گرافیکی ساخت AMD مورد استفاده قرار می گیرد.

Stable

به معنی پایدار و ثابت و در دنیای کامپیوتر واژه ای آشنا برای اورکلاکرها است. همانطور که مطلع هستید، مهمترین اصل در اورکلاک، پایدار نگاه داشتن سیستم پس از اعمال تغییرات در تنظیمات پردازنده، حافظه یا کارت گرافیک است. همچنین شرط اصلی ثبت رکوردهای جهانی، پایدار بودن سیستم پس از اورکلاک در نرم افزارهای تست مختلف است. عدم پایداری در دو حالت بوحود می آید:

1- عدم پایداری هنگام اعمال تغییرات

2- عدم پایداری هنگام انجام تست

از عمده دلایل عدم پایداری می توان به، عدم تناسب قطعات با تنظیمات اعمال شده (کمبود ولتاژ، کمبود توان تولیدی در مقابل توان مورد نیاز، مناسب نبودن قطعه جهت اورکلاک)، تولید حرارت بیش از حد مجاز (در صورتی که از خنک کننده مناسب استفاده نشود) و اختلال بین قطعات (عدم انتخاب صحیح قطعات با توجه به مشخصات درج شده روی هر محصول) اشاره کرد.

اصطلاحات کامپيوتري (بخش هفتم)

LED

LED مخفف کلمات Light Emitted Diode است و به دلیل مصرف پایین و نور تولیدی مناسب مورد توجه بسیاری از شرکت ها قرار گرفت. این وسایل ابتدا در لوازم الکترونیکی جهت تعیین وضعیت روشن یا خاموش بودن مورد استفاده قرار گرفت (البته تنها با نور قرمز رنگ). پس از اهمیت یافتن مصرف بهینه انرژی، دیود های نوری با تغییر در ساختار فیزیکی، در رنگ ها، طول موج و شدت نوردهی مختلف تولید گردیدند. هم اکنون این نوع قطعه در اکثر قطعات الکترونیکی و مخصوصا در صنعت خودروسازی استفاده می شود و به دلیل عدم وجود پرتوهای مادون قرمز و ماورا بنفش، مشکلی برای چشم انسان بوجود نمی اورد. هم اکنون در ساخت صفحه نمایش ها، به جای استفاده از لامپ فلورسنت، از دیودهای نوری ستفاده می شود. میزان روشنایی این لامپ ها در صنعت خودروسازی و لوازم الکترونیکی در حدود 100 کاندلا و در صفحه نمایش ها میزان 300 کاندلا است.

TDP

مخفف کلمات Thermal Design Power است که در قطعات الکترونیکی نشان دهنده توان مصرفی است. TDP در صنعت کامپیوتر، در پردازنده ها بیش از سایر قطعات مورد توجه قرار می گیرد. واحد سنجش TDP، وات در ساعت است. میزان TDP درج شده روی محصولات الکترونیکی، نشان دهنده میانگین میزان مصرف است و در حداقل و حداکثر بار پردازشی متفاوت است. هر خانواده از پردازنده ها، میزان مصرف یکسانی دارند و به عنوان مثال پردازنده های شش هسته ای Phenom II با هسته Thuban، دارای میزان مصرف 125 وات در ساعت است. حداکثر میزان مصرف در پردازنده های اینتل نیز 135 وات است.

OSD

مخفف کلمات On Screen Display است و در صفحه نمایش ها مورد استفاده قرار می گیرد. تلویزیون ها اولین دستگاه هایی بودند که سیستم OSD روی آنها قرار گرفت. پیش از آن جهت اعمال تنظیمات روی تلویزیون ها، تنها می توانستید از Volume های تعبیه شده روی آنها استفاده کنید و هیچ اطلاعاتی روی صفحه نمایش دیده نمی شد. پس از ساخت ریموت کنترل برای تلویزیون ها،  سیستم OSD روی تلویزیون ها معرفی گردید و قابلیت نمایش اطلاعات لازم شامل میزان بلندی صدا و تنظیمات تصویر را روی صفحه نمایش به وجود آورد. پس از استقبال از این قابلیت، استفاده از آن در صفحه نمایش های کامپیوتر نیز رواج یافت.

اصطلاحات کامپيوتري (بخش ششم)

Anti-aliasing

این تکنیک که به اختصار AA گفته می‌شود برای نرم و هموار کردن زاویه‌های تیزی که خط‌های مورب ایجاد می‌کنند، استفاده می‌شود که معمولا در تنظیمات بخش سه‌بعدي کارت‌گرافیک وجود دارد. مقدار قابل تنظیم آن داراي حالت‌هاي  " None یا Disable (فعال نبودن) و 8X ,6X ,4X ,2X و 16X است و در برخی موارد در بازی‌های رایانه‌ای به جای این مقادیر از موارد Low (کم)، Medium (متوسط) و High (زیاد) استفاده می‌شود. هرچه مقدار AA بالاتر باشد کیفیت تصاویر بهتر و در مقابل تعداد فریم قابل نمایش کمتر (تصاویر به صورت آهسته‌تر دیده می‌شود) می‌شود، همچنین سرعت نمایش تصاویر (تعداد فریم قابل نمایش) در هنگام فعال‌سازی Anti-aliasing، بسته به کارت‌گرافیک شما متغیر است. در صورتی که از کارت‌های گرافیک زیر 100 هزار تومان استفاده می‌کنید، بهتر است خود را درگیر این فناوری نکنید! اما اگر کارت‌گرافیک شما تا محدوده قیمتی 200 هزار تومان باشد، می‌توانید به فعال کردن Anti-aliasing امیدوار باشید. فعال‌سازی این فناوری محدود به مارک‌تجاري Nvidia یا AMD نيست و برای محصولات هر دو شرکت قابل پیاده‌سازی است.

Latency

Latency به معنی تاخیر است و در قطعاتی مانند صفحه‌نمايش، هارددیسک‌ها و حافظه‌های مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما معیار سنجش آن در هر قطعه متفاوت است. به عنوان مثال در صفحه‌نمايش‌ها و هارددیسک‌ها با معیار میلی‌ثانیه (ms) و در حافظه با معیار نانوثانیه (ns) مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. تفاوت سرعت تجهیزات مختلف در قطعات الکترونیکی، سبب اختلال در کارکرد طبیعی مجموعه می‌گردد و تأخیر در فعالیت، این مشکل را به صورت خودکار برطرف می‌کند. البته سرعت اعمال این تأخیر بسیار سریع است و مخصوصا در حافظه، توسط کاربران قابل درک نیست. در صفحه‌نمايش‌های امروزی زمان متداول برای تاخیر، دو میلی‌ثانیه است، البته صفحه‌نمايش‌های با زمان تاخیر بالاتر (5 میلی ثانیه) نیز همچنان در حال تولید هستند. در بخش حافظه‌ها، این زمان به صورت ترکیب CL و یک عدد، معرفی می‌گردد، به عنوان مثال زمان تاخیر CL9 به صورت 27-9-9-9 و یا CL5 به صورت 15-5-5-5 است. در هارددیسک‌ها نیز این زمان نشان‌دهنده زمان دستیابی تصادفی (Random Access Time) است.

VT

VT اصطلاح پرکاربرد این روزهای محافل کامپیوتری است که مخفف واژه  Virtualization Technology یا مجازی‌سازی است. مجازی‌سازی یک فناوری مختص سیستم‌های سرور است و جهت به اشتراک‌گذاری منابع سخت‌افزاری در تمام سیستم‌های متصل به سرور است. با استفاده از این فناوری، شما نیازی به نصب سیستم عامل‌های مختلف و درایورهای سخت‌افزاری مختص آنها روی سیستم‌ها نخواهید داشت و تنها کافی است سیستم عامل‌ها و درایورهای سخت‌افزاری را روی سیستم Admin نصب کنید. سپس هر سیستم می‌تواند از لیست سیستم عامل‌های نصب شده روی سرور، سیستم‌عامل مورد نظر را انتخاب کنيد(البته این یک مثال ساده از کاربرد مجازی‌سازی است). جهت راه‌اندازی این فناوری نیاز به قطعات مخصوصی دارید که کیفیت و همچنین قیمت بالایی دارند. قطعات مورد نظر شامل مادربوردهایی با تعداد پورت‌های متعدد SATA و بیش از 4 اسلات حافظه و همچنین پردازنده‌ای که از قابلیت مجازی‌سازی پشتیبانی کند، خواهید داشت. با توجه به استفاده مداوم از سیستم‌های سرور، در انتخاب منبع‌تغذیه با کیفیت و توان مناسب، دقت کنيد. استفاده از مجازی‌سازی سبب صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌گردد، زیرا به جای خرید چندین سیستم گران قیمت برای استفاده در سرور، تنها یک سیستم مختص مجازی‌سازی خریداری می‌کنيد و سایر سیستم‌ها، از قطعات متداول استفاده می‌کنيد. مورد دوم در مبحث صرفه‌جویی در هزینه‌ها، به مصرف توان سیستم‌ها مرتبط می‌گردد، به طوری که چندین سیستم قدرتمند مورد استفاده در سرور مصرف توان بالایی دارند و به دلیل استفاده دائم از آنها در حالت سرور، این مصرف بالا، به صورت مداوم ادامه خواهد داشت، با استفاده از فناوری مجازی‌سازی، تنها سیستم Admin مصرف بالایی خواهد داشت و این مسئله در سرورهای با تعداد سیستم بالا، سبب صرفه‌جویی فوق‌العاده‌ای می‌گردد. جهت پیاده‌سازی نرم‌افزاری مجازی‌سازی نیز اکثر سرورها از ماشین مجازی‌سازی VmWare استفاده می‌کنيد.

اصطلاحات کامپيوتري (بخش پنجم)

CPU Multiplier

ضریب پردازنده که برای اهالی سخت افزار نامی آشناست و پس از عرضه پردازنده های سندی بریج توسط اینتل و با توجه به معماری ساخت این پردازنده ها بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت. دلیل مورد توجه قرار گرفتن ضریب پردازنده ها در خانواده سندی بریج اینتل، اورکلاک آسان پردازنده تنها با تغییر ضریب پردازنده است. تمام پردازنده ها و قطعات پردازشی دارای فرکانس کاری هستند و این فرکانس نشان دهنده میزان سرعت پردازنده ها است. استفاده از ضریب متغیر در پردازنده های سندی بریج سبب کاهش مصرف انرژی در زمان بیکاری و فعالیت های عادی (وبگردی، تماشای فیلم و ...) می گردد و زمانی که شما نیاز به سرعت بیشتری داشته باشید، ضریب پردازنده افزایش می یابد. برای به دست آوردن سرعت واقعی یک پردازنده باید از فرمول زیر استفاده کنید:

ضریب پردازنده*سرعت گذرگاه= سرعت واقعی پردازنده

به عنوان مثال پردازنده ای دارای سرعت گذرگاه 99 مگاهرتز است و ضریب پردازنده نیز روی عدد 7.0 قرار دارد، سرعت نهایی با توجه به فرمول فوق 693 مگاهرتز است و برای فعالیت های عادی بسیار مناسب است. اما زمانی که سیستم زیر فشار قرار می گیرد، ضریب پردازنده به 27 افزایش می یابد و پردازنده، سرعت نهایی خود را نشان می دهد که عددی معادل 2673 است. یعنی سرعت پردازنده شما 2.7  گیگاهرتز است. این اعمال تنها با تغییر خودکار ضریب پردازنده صورت می گیرد. البته فناوری Turbo Boost در پردازنده های اینتل، مدیریت ضریب پردازنده را در اختیار دارد. در صورتی که پردازنده شما از خانواده سندی بریج باشد و نرم افزار CPUZ را روی سیستم خود اجرا کنید، پس از انجام فعالیت های مختلف، متوجه تغییر ضریب و در نهایت سرعت پردازنده می گردید.

SRT

SRT مخفف عبارت Smart Response Technology است. در این فناوری نرم افزاری، با استفاده از یک درایو SSD به عنوان حافظه نهان (Cache) کارایی هارددیسک در کاربردهای مختلف افزایش می یابد، از این رو به این فناوری SSD Caching نیز گفته می شود. SRT فقط یک فناوری نرم افزاری است و با راه اندازی نرم افزار RST 10.5 می توانید درایو SSD خود را به عنوان حافظه نهان معرفی کنید. طبق اعلام مهندسان ارشد اینتل فناوری SRT برای درایوهای 64 گیگابیتی موثر است و در تست های شرکت اینتل، افزایش عملکرد برای ظرفیت های بالا احساس نشد، از این رو SRT به ظرفیت 64 گیگابایتی محدود گردیده است. این فناوری برای مادربوردهای مجهز به چیپ ست های سری 6 اینتل تهیه گردیده بود، اما تنها روی چیپ ست Z68 پیاده سازی شد. برای فعال سازی SRT باید درایو های خود را به صورت RAID تنظیم کنید، پس از آن کنترلر SATA به صورت خودکار فناوری SRT‌ را پیاده سازی می کند. SRT در دو حالت Enhanced و Maximized  فعالیت می کند که حالت Enhanced، وضیت امنیتی است و با خرابی درایو SSD مشکلی در راه اندازی سیستم نخواهید داشت (امنیت بالا، سرعت پایین) ولی در حالت Maximized وضعیت فقط برای افزایش کارایی است و در صورت بروز مشکل برای درایو SSD، سیستم شما راه اندازی نمی گردد (امنیت پایین، سرعت بالا).

80 PLUS

هشتاد Plus استاندارد مورد استفاده در منابع تغذیه و به معنی راندمان بالای 80 درصد است. این پاورها حداقل 80 در صد از توان واقعی خود را به طور کامل در اختیار قطعات قرار می دهند. همانطور که می دانید تمام قطعات الکترونیکی برای فعالیت نیاز به منبع تغذیه دارند و این منبع تغذیه می تواند یک باطری 1.5 ولت باشد و حتی یک نیروگاه اتمی. اما منابع تغذیه نمی توانند همیشه به صورت یکنواخت تمام توان خود را در اختیار دستگاه های در حال ارتباط قرار دهند و عواملی مانند گرمای اجزای داخلی، نوسانات لحظه ای و تغییر ناگهانی شرایط کاری سیستم می توانند روی راندمان نهایی منابع تغذیه تاثیر گذار باشند. پاورهای دارای نشان هشتاد PLUS همواره و تحت هر شرایطی، راندمان بالای 80 درصد خواهند داشت و کارکرد مناسب قطعات شما را تضمین می کنند. البته قیمت پاورهای هشتاد PLUS بالاتر از پاورهای معمول است، اما خرید این پاورها را به همه شما توصیه می کنیم، حتی اگر سیستم شما توان مصرفی پایینی دارند.

هشتاد PLUS ها شامل چهار سطح هستند:

هشتاد PLUS با راندمان 80 درصدی

هشتاد PLUS Bronze با راندمان 82 درصدی

هشتاد PLUS Silver با راندمان 85 درصدی